एक नंदगांव का छोरा
एक राधा रानी गोरां
होली खेलत श्याम के संग
बरसाना की बाला
एक नंदगांव का लाला
शरमीली गोरी घुंघट निकाले
मुंह छुपाये बलि बलि जाये
करी बरजोरी पकड ली गोरी
मोरपींछ रंग डारा
एक नंदगांव का लाला
ना ना करते डारत अंग अंग
पिचकारी मे भर भर रंग
भिगोय दियो सर पाँव तलक सब
शरम से लाल लाल राधा
एक नंदगांव का लाला
अटपट बात उलझाके कान्हा
अंखिया मारे सताय संग ग्वाला
सररररररर भर पिचकारी मारी
धन धन भाग मेरो जागा
एक नंदगांव का लाला

सरला सुतरिया

મેલ ના રાખશો મનમાં એમ જે કહે છે

મેલ ના રાખશો મનમાં એમ જે કહે છે
પુસ્તકો એને ત્યાં ધૂળ ઢાંક્યા મળે છે

દીકરી દીકરો સરખા એમ સૌ કહે પણ
પૂત્ર જન્મે પેંડા બેટી ગર્ભે મરે છે

ધીખતી આગ અંગાર આગોશમાં પણ
ગર્ભમાં હો બેટી સ્રાવ કરવો પડે છે

ખળભળે અંતરે કો’ અદીઠ ભયની વાણી
પારકી છે અને એ પારકુ ઘર રહે છે

આંસુ છુપાવે લૈ ભાર આખા જગતનો
દીકરી જન્મનો ભાર આંખથી વહે છે

લાડકી છે, હ્રદયમાં વસે છે છતાં પણ
કોઇ ગુઢ ભય મનોમન પજવતો રહે છે

વીરની જનની ને ખુદ વીરાંગના તું
ઊઠ, વીરત્વ સામે તો હર નર નમે છે

સરલા સુતરિયા ‘સરલ’
તા; / ૧૪ / ૦૪ / ૨૦૧૬ /

સાવ સુક્કુ કોઇ વાદળ હોય તો હોય

દડમજલ ચાલે અટક્યા વગર

દડમજલ ચાલે અટક્યા વગર
ને મંઝિલ મળે ભટક્યા વગર

ભક્તિના મારગે મળે સિદ્ધિઓ
જો જમાનો રહે ચટક્યા વગર


કોઇ પણ સંબંધમાં અતિ સામિપ્ય
રહેતું નથી કદી ખટક્યા વગર


નવ સિદ્ધિ જીરવવી મુશ્કેલ
સ્વભાવ ન રહે મટક્યા વગર


ઉપરછલ્લું આવરણ જેનું
પ્રસંગે ન રહે બટક્યા વગર


અહંકારનો ટોપલો ઉપાડું
ચિત્ત ન રહે પટક્યા વગર


અર્થનો દાસ લોભી લાલચું
લાલો ન થોભે લટક્યા વગર
........ સરલ સુતરિયા .....

જો જરાયે તાલ તારી સાથમાં હો

જો જરાયે તાલ તારી સાથમાં હો
તો ઘણાંયે હાથ તારી વાટમાં હો

ઓ સખી મુંઝાઇને બેસીશ ના તું
જો જરાયે સાચ તારી વાતમાં હો

મધદરિયે નાવ તારી ના જ ડુબે
જો જરા વિશ્વાસ તારી જાતમાં હો

વાગશે બંસી મધૂર લવલીન તાલે
જો જરાયે તાલ તારી ચાલમાં હો

માનસી મંથન ચળાવે ને મુંઝાયે
જાણે અવઢવની મધૂરી જાળમાં હો

સાફ વાતોની ઝમક એવી જ દીસે
તેજ પ્રતિબિંબીત સો સો કાચમાં હો

જો પ્રતિષ્ઠા અંતરે આકાર લે તો  
ગર્વની છલછલતી ગાગર માપમાં હો

..... સરલ સુતરિયા .....