एक नंदगांव का छोरा
एक राधा रानी गोरां
होली खेलत श्याम के संग
बरसाना की बाला
एक नंदगांव का लाला
शरमीली गोरी घुंघट निकाले
मुंह छुपाये बलि बलि जाये
करी बरजोरी पकड ली गोरी
मोरपींछ रंग डारा
एक नंदगांव का लाला
ना ना करते डारत अंग अंग
पिचकारी मे भर भर रंग
भिगोय दियो सर पाँव तलक सब
शरम से लाल लाल राधा
एक नंदगांव का लाला
अटपट बात उलझाके कान्हा
अंखिया मारे सताय संग ग्वाला
सररररररर भर पिचकारी मारी
धन धन भाग मेरो जागा
एक नंदगांव का लाला

सरला सुतरिया

મેલ ના રાખશો મનમાં એમ જે કહે છે

મેલ ના રાખશો મનમાં એમ જે કહે છે
પુસ્તકો એને ત્યાં ધૂળ ઢાંક્યા મળે છે

દીકરી દીકરો સરખા એમ સૌ કહે પણ
પૂત્ર જન્મે પેંડા બેટી ગર્ભે મરે છે

ધીખતી આગ અંગાર આગોશમાં પણ
ગર્ભમાં હો બેટી સ્રાવ કરવો પડે છે

ખળભળે અંતરે કો’ અદીઠ ભયની વાણી
પારકી છે અને એ પારકુ ઘર રહે છે

આંસુ છુપાવે લૈ ભાર આખા જગતનો
દીકરી જન્મનો ભાર આંખથી વહે છે

લાડકી છે, હ્રદયમાં વસે છે છતાં પણ
કોઇ ગુઢ ભય મનોમન પજવતો રહે છે

વીરની જનની ને ખુદ વીરાંગના તું
ઊઠ, વીરત્વ સામે તો હર નર નમે છે

સરલા સુતરિયા ‘સરલ’
તા; / ૧૪ / ૦૪ / ૨૦૧૬ /