દડમજલ ચાલે અટક્યા વગર

દડમજલ ચાલે અટક્યા વગર
ને મંઝિલ મળે ભટક્યા વગર

ભક્તિના મારગે મળે સિદ્ધિઓ
જો જમાનો રહે ચટક્યા વગર


કોઇ પણ સંબંધમાં અતિ સામિપ્ય
રહેતું નથી કદી ખટક્યા વગર


નવ સિદ્ધિ જીરવવી મુશ્કેલ
સ્વભાવ ન રહે મટક્યા વગર


ઉપરછલ્લું આવરણ જેનું
પ્રસંગે ન રહે બટક્યા વગર


અહંકારનો ટોપલો ઉપાડું
ચિત્ત ન રહે પટક્યા વગર


અર્થનો દાસ લોભી લાલચું
લાલો ન થોભે લટક્યા વગર
........ સરલ સુતરિયા .....

જો જરાયે તાલ તારી સાથમાં હો

જો જરાયે તાલ તારી સાથમાં હો
તો ઘણાંયે હાથ તારી વાટમાં હો

ઓ સખી મુંઝાઇને બેસીશ ના તું
જો જરાયે સાચ તારી વાતમાં હો

મધદરિયે નાવ તારી ના જ ડુબે
જો જરા વિશ્વાસ તારી જાતમાં હો

વાગશે બંસી મધૂર લવલીન તાલે
જો જરાયે તાલ તારી ચાલમાં હો

માનસી મંથન ચળાવે ને મુંઝાયે
જાણે અવઢવની મધૂરી જાળમાં હો

સાફ વાતોની ઝમક એવી જ દીસે
તેજ પ્રતિબિંબીત સો સો કાચમાં હો

જો પ્રતિષ્ઠા અંતરે આકાર લે તો  
ગર્વની છલછલતી ગાગર માપમાં હો

..... સરલ સુતરિયા .....

સ્વયંની મથામણ

કાજલ ઓઝા વૈદ્ય લિખિત નવલકથા ''દ્રૌપદી '' પર આધારિત.....

સ્વયંને જ પૂછ્યા સવાલ એવા ને સ્વયં જ જવાબ દઇ બેઠી
જાતને ઓળખવાની મથામણમાં સ્વયં જ બબાલ થઇ બેઠી

સ્વયં જ હારતી મનોયુદ્ધમાં ને સ્વયં જ જિતની બાજી ગોઠવતી
જિત્યાનો અહંકાર એવો ચડતો કે પરાજયને ના સહી શકતી .
સ્વયં જ સારતી અશ્રુ ને સ્વયં જ સ્વયંને સમજાવતી
વાદવિવાદમાં જિતની અપેક્ષાએ જગતમાં એકાકિ થઇ બેઠી

સ્વયં જ ઝાલતી સ્વયંને ને સ્વયં જ સ્વયંને સમજાવતી
હ્રદયે રાખી પ્રિય સખાને  મનની શેરી સજાવતી
સ્વયં જ પામતી સર્વસ્વને ને સ્વયં જ હૈયાને હારતી
સુખની ક્ષણો શોધવાની મથામણમાં મળેલ સુખ પણ ખોઇ બેઠી

માન્યુ હોત કે જે મળ્યું તે સુખ જ છે તો આમ ના બેઠી હોત રેઢી (એકલી)

 ......( સરલ સુતરિયા )..........

હવાની લહેર પર ગીત લખવાની કોશિશ

હવાની લહેર પર ગીત લખવાની કોશિશમાં
નિર્જીવ પ્રતિમાના પાષાણી બદનમાં
 સ્પંદન ફરકી ઉઠે

માતૃભૂમિના ચરણે સર્વસ્વ હોમનારા
કોઇ વિરલાની શહિદી જોઇ અંતરમાં

 વંદન ઝલકી ઉઠે

શૈશવની સ્મૃતિઓ જીવંત કરનારા
કલરવતાં બાળકને જોઇ
આંગણ મલકી ઉઠે

પ્રિયતમની મદહોશ નજરમાં સમાઇને
કાળી ભમ્મર પાંપણને કિનારે
અંજન છલકી ઉઠે


અંતરમાં આળોટતાં અવનવા અઢળક
રંગીન અરમાનોના ઢગ પર
સ્મરણ વલખી ઉઠે

..... સરલ સુતરિયા .....